ปัจจุบัน มีจิตแพทย์จำนวนมากขึ้นเริ่มตั้งคำถามว่า แพทย์และบริษัทเวชภัณฑ์กระตือรือร้นเกินไปหรือไม่ในการรักษาอาการซึมเศร้าด้วยยา ซึ่งอาจมีผลข้างเคียงและเป็นอันตรายต่อวิวัฒนาการทางอารมณ์ของผู้ที่มีปัญหา
การศึกษาหลายชิ้นแสดงให้เห็นว่าความเศร้าอาจสอดแทรกด้วยฟังก์ชันในการปกป้อง ตัวอย่างเช่น ลิงใหญ่ที่ไม่ได้หนีไปแอบเลียแผลใจหลังสูญเสียสถานะในฝูง อาจยังคงท้าทายจ่าฝูงต่อไป ซึ่งอาจทำให้ตัวมันเองบาดเจ็บหรือถึงตายได้
ศาสตราจารย์เจอโรม เว็กฟิลด์ จากมหาวิทยาลัยนิวยอร์ก สหรัฐฯ เชื่อว่าความเศร้าช่วยให้คนเราเรียนรู้จากความผิดพลาดของตนเอง ด้วยการหยุดฟังก์ชันการทำงานปกติ ทำให้คนเรามีเวลามาใส่ใจกับบางเรื่องอย่างจริงจังชั่วขณะ
รายงานในนิตยสารนิวไซเอนทิสต์ยังระบุว่า ความเศร้าอาจทำหน้าที่เป็นตัวยับยั้งทางจิต เพื่อไม่ให้เราทำผิดซ้ำซาก เช่น ความเสี่ยงที่จะต้องเศร้าทำให้เราไม่ใจง่ายในความสัมพันธ์
พอล คีดเวลล์ จิตแพทย์จากมหาวิทยาลัยคาร์ดิฟฟ์ เวลส์ สำทับว่าแม้แต่อาการซึมเศร้าขั้นรุนแรงยังช่วยปกป้องคนผู้นั้นจากความเครียดระยะยาว กล่าวคือถ้าไม่ให้เวลาในการใคร่ครวญกับสภาพที่เป็นอยู่ คนๆ นั้นอาจติดอยู่ในภาวะเครียดเรื้อรังจนกว่าจะท้อแท้หมดแรงไปเองหรือตายไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น